İ
kinci dünya Savaşı sırasında Kırım’daki Alman birlikleri kuzeyden gelen Sovyet tümenleri tarafından sıkıştırılır. Bir tek Sovyet tümeni, mükemmel bir şekilde teçhiz edilmiş olan Alman tümenlerini zorlamağa başlar. Kırım’daki Alman ordularına komuta eden subaylar hayret ederler. Nasıl olur da savaş heyecan ve güçleri zayıf olan Sovyet tümeni Almanlar’dan az olduğu halde Almanlar’ı böylesine sıkıştırır?
Alman kurmay subaylarından birisi bunların Rus olamayacağını söyler. Almanlar ellerindeki bütün imkânları kullanarak birkaç Sovyet askerlerini esir almağa karar verirler. Ve büyük bir gayret ve ağır zayiat neticesinde iki Sovyet askeri esir alınır.
Almanlar bunların Rus olmadığını, Türkmen olduğunu tesbit ederler. Ancak Türk askeri bu kadar güçlü savaş çıkarabilir derler. Ve askerlerden karşılarında Türkmen asker ve subaylarından meydana gelen bir Sovyet tümeninin bulunduğunu öğrenirler.
Almanları bir düşünce almıştır. Anlarlar ki, bir hile yapmadıkları takdirde Kırım’daki Türkmen er ve subayları tarafından imha edileceklerdir. Bunun üzerine Almanlar şu hileyi düşünürler: Bildiriler bastıracaklardır. Bu bildirilerde Türkiye’nin harbe girdiği, karşılarında Türk asker ve subaylarının bulunduğu ifade edilecektir. Türk’ün Türk’e silâh çekmesinin doğru olmadığı anlatılacaktır. Ve bildirilerde Türkiye’nin Rus çizmesi altında ezilen Türkmen, Özbek, Azerî ve diğer Türkleri kurtarmak için savaşa girdiği belirtilecektir!
Gerçekten Almanlar bu bildirileri hazırlarlar ve Türkçe kaleme alınan bildiriler, âyet ve hadislerle, dinî ve millî motiflerle süslenerek basılır ve Türkmen askerlerinin üzerine uçaklarla atılır. Bunu okuyan Türkmen askerleri karşılarındaki askerlere, bunlar Türktür zannı ile silâh sıkmaktan vazgeçerler ve teslim olurlar.
Böylece Kırım Almanlar’ın elinde kalır. Bütün bu Türkmen askerlerden sağ kalan Türkistan lejyonlarında Ruslar’a karşı harp boyunca döğüşmüştür.
Kaynak: Enver Altaylı, Esir Türk İllerinde Doksan Gün
Enver Altaylı
