Hani erenler nerde, dönmez oldu yelkovan!
Türkistan’dan haber yok, ne gün dönecek kervan?

Çatlıyor Aral Gölü, Buharî etti sükût.
Karardı âlem bir ân, güneş mi etti sukût?

Çin Seddi’ni kim aştı, kim sarstı Viyana’yı?
Bağladık Hindistan’a, koskoca Sibirya’yı.

Kıskanır gökkuşağı, Türkistan bayrak olsa.
Tek safta tekbir alsak, düşmanı kaplar tasa.

Kara, hava ve deniz; onda madde ve mana.
Kaf dağındaki anka, şöyle seslendi bana:

Dün gece bir dev gördüm, heybetle uyuyordu
Asya’ya sermiş döşek, yastığı İstanbul’du.

Yay gibi iki kolu, kuşatmış Akdeniz’i
Akbabalar korkudan, her yana kurmuş mevzi.

Doydun uykuya ey dev, yetmez mi artık rüya?
Tarumar olmuş evin, ne gün olacak ihya?

Sensin devlerin devi: hanlar, sultanlar sensin.
Kardeşin padişahlar, hünkârlara yaversin.

Kaldır başını, doğrul; gel değiştir bu hali.
Tarihten vasiyet var, haydi kur istikbali.

İşte bu feryadımız, duyulsun ayan beyan!
Ayrılık yetti artık, uyan Türkistan uyan!