Kurulurken Söğüt’te yediyüz yıl evveli,
Yüceltmekti yurdunu her Türk’ün emeli.

Yıldırımlar çakan Osmanlı’nın Osman’ı,
Ezip geçti, önünde ordusuyla düşmanı.

Îmân dolu göğsümüz siper iken düşmana,
Osmanlı’nın teşkili nasip oldu Osman’a.

Orhan Gazi tez elden mazhar olup ilgiye,
Devletini getirdi o muhteşem çizgiye,

Çaldıran’dan seslenir Yavuz Sultan Selim Hân,
Niğbolu’da Yıldırım, Kosova’da Murat Hân.

Sınırları çizildi kılıç ile kan ile,
Yazılmıştı tarihi şöhret ile şan ile.

Çağ kapatıp çağ açan Fatih Sultan Mehmet Hân,
Büyüdükçe Osmanlı küçülmüştü bu cihan.

Sultanların Sultanı, bir Kânunî Süleyman,
Altın devir yaşattı, vatanına bir zaman.

Osmanlıya dayanır bu milletin kimliği,
Mukaddestir yurdumun, vatanımın birliği,

Dar gelirdi muhteşem Osmanlı’ya yerküre,
Düşürmedi bayrağı gökyüzünden bir yere,

Kulaklarda çınlıyor Osman Bey’in gür sesi.
Hissedilir yılların ötesinden nefesi.

Kurulmuştu hak, hukuk ve adâlet düzeni,
Hoş görmezdi hiç onlar zulmedeni, üzeni.

Örülmüştü duvarı İslâmiyet harcıyle,
Kıtaları dolaştı medeniyet tâcıyle

Cumhuriyet kökünde yatmaktadır Osmanlı.
Ruhunda ve aslında sürmektedir Osmanlı.