|
Bedel-1912
Yürekleri dağlayan, çağın, âvâzıyım ben! Nasıl böyle zulmete-mihnete râzıyım ben?
Ölsem de kin neslinin dinmez garazıyım ben.
Ceddimin yan bakanın kökünü kazıyım ben!
O sefîl ruhlarıyla, bana ait zerreye,
Dokunanın, kim varsa, elbet, marazıyım ben!
Asla geride durmam, azimle vuruşurum;
İhânet mel’anettir; gafletin azıyım ben.
Bende kaçmak yoktur ki, sızlanıp ağlayayım!
Amansız sürgünlerin, mazlûm enkazıyım ben!
Yansam da, yakılsam da, kıyılıp kırılsam da;
En ulvî sevdâların dâimâ yazıyım ben.
Ordumu dağıttılar, düştük birbirimize;
Talan edilmiş yurdun garip ayvazıyım ben!
Bir bedel ödüyoruz Türk ve Müslüman olan;
Balkanlar’ın kan’ının, bal’lı şahbâzıyım ben!
Târihin sayfasının ortasında bir nokta,
Yazı mürekkebinin Rabb’e niyâzıyım ben.
Bir ok deldi bağrımı; fark etmez, Rum’un, Sırb’ın!
ine de doğruluğun sâdık caymazıyım ben.
Demlenen acıların ufacık yüreğimde,
Topak topak kor olmuş dili-alazıyım ben!
İhtişamlı bir neslin zamana va’zıyım ben!
|
M. Hâlistin Kukul
