Şeyh Şamil’in hususi kâtibi Muhammed Tahir el-Karah’î’nin hatıratından bir bölümünü aşağıda sunuyoruz:
İ
mam Şâmil Aşiltaya köyünde iki sene kadar oturdu ve ahalisini dinî hükümlerden tamamıyla bî-haber bulduğu cihetle vaaz u nasihate ve iyiliği emredip kötülüğü yasaklamaya başladı. Köylüler Şâmil’i dinleyip sûreta kabul etmiş göründüler.
Bir gece sabi bir çocuk Şâmil’in nezdine gelip,
– Filan evde erkek ve kadın karışık bir halde bulunup darı ayıklıyorlar. Hâlbuki siz böyle içtimaları menetmiştiniz, diye haber verdi.
İmam Şâmil kalınca bir sopa yakalayıp,
– O evi bana göster, diyerek çocuğun ardına düştü ve kapının önüne gelince içeridekilerden birini sesinden tanıyıp ona hitaben,
– Kapıyı aç, diye haykırdı.
Herif titreyerek kapıyı açtı. Şâmil içeriye girip karşısına çıkana sopayı savurmaya başladı. Kısmetini alan savuştuğu cihetle bir köşeye büzülen kadınlardan başka kimse kalmadı. Onlar içinden de ev sahibesini çağırıp tekdir ve tevbih eyledikten sonra dönüp evine geldi.
Ertesi gün akşamkilerden ikisinin muhalefete kalkıştığını işitti ve ahalinin bunlara karşı gevşek davrandığını gördü. Bunun üzerine silahlandı ve eline bir kitap alıp o muhaliflerin mahallesine gitti.
Kitabı karşısına koyup,
– Bu gün dine ittiba edenle etmeyeni ayıracak bir gündür. Şimdi gidip o muhalifleri getirmelisiniz. Yoksa ben kendim gider din hükümlerini icra için o heriflerle mukatele ederim.
Sonra da etraftan yardımcı toplayıp sizin de haddinizi bildiririm. Şer’-i mübîni ikame eyleyecek kalmadı mı sanıyorsunuz? Cenâb-ı Hak dininin muhafızı ve ona yardım edenlerin muinidir, dedi.
Köylüler bu sözleri işitince gidip o adamları getirdiler. Onlar da Şâmil’in huzurunda şer’î tazire uğrayıp din ahkâmına inkıyat gösterdiler.
Kaynak: İmam Şâmil’in Hâtıraları-Yrdç Doç.Dr. Ahmet Özdemir
Muhammed Tahir el-Karah’î
