Ben Ahıska’yım, ben Ahıska’yım
Tarihin en parlak sayfalarına sor
Ben Ahıska’yım yüz yılın mahkûmuyum
Şimdi gör beni, şimdi gör.
Bir zamanlar El’im vardı, tuğum vardı
Türküler söylerdim, sesim soluğum vardı
Kafkas Elleri’nde düşman çatlatan
Mutluluğum vardı.
Bey geldim, Âl-i Osman’a Paşa kaldım
Tez geçti baharım, bir bitmez kışa kaldım
Şimdi ne bilir kimse, ne anar beni
Derdimle ızdırâbımla baş başa kaldım.
Moskof geldi, kahramanca dikildim
Uğursuz bir günün seherinde yandım yıkıldım
Bilmezsiniz ah, bilmezsiniz
Kaç defa burcumdan bedenimden söküldüm.
Yurdum yuvam ele kaldı, viran oldu
Azgur, Ahılkelek, Kobliyan talan oldu
Zaman geçti, yüz yıl oldu
Tarihim, şerefim kardeş indinde yalan oldu. |
Bayraksız direğim, ezansız minarem
Kâfir yaman etti, olmadı çârem
Susmakta şimdi Kars, Erzurum,
Ardahan ki, her biri eski ciğerpârem.
Ben Ahıska’yım, ellerin hasırıyım Orta
Asya çöllerinde sürgünler sevdasıyım
Tütmeyen ocaklarda, elleri koynunda
Binlerce ananın kara yasıyım
Özbek ülkesinde dökülen kan benim
Fergana Vadisi’nde figân benim
Kardeş hânesinde ansızın hançerlenen
Gözü yaşlı, gönlü yaralı mihman benim.
Şimdi gurbetten gurbete sürülen benim
Öz yavrularına çok görülen benim
Dost hâin çıktı, düşman zâlim
Ümitleri örümcek ağında örülen benim.
Sağır mısın ey Çoruh, Kür, Aras
Duy beni Ağrı, dinle beni Erciyas
Hürriyet istiyorum, hürriyet istiyorum
Yol ver bana Hazar, al beni Kafkas!… |
