Moskof, ikindide kurdu savaşı,
Mel’ûn fırsat buldu verdi ataşı;
Bozuldu Kal’ası, dağıldı taşı.
Vay ki harab oldu, güzel Ahıska,
Bozuldu,   dağıldı   kazel  Ahıska

Seherin yarısı odlara yandı,
Âh ü figan asumana dayandı,
Şehirde kanıyla yerler boyandı.
Vay ki harab oldu güzel Ahıska,
Özüne  çâre  bul,  düzel, Ahıska..

Ahıska’dan çıktı bir ulu duman,
Zulüm Arş’a yetti, vermiyor âmân,
Mevlâm, Ahiret’te nasib et îmân,
Vay ki harab oldu güzel Ahıska,
Bozuldu bağları, kazel Ahıska.

Baltalı analar cenge katıldı,
Al – belekten Çay’ın yüzü tutuldu,
Sabi, sıbyan ataşlara atıldı;
Vay ki harab oldu güzel Ahıska,
Özüne çâre bul, düzel Ahıska… 

Cennet mislin gözönünden gitmiyor,
Viran oldu bağlar, bülbül ötmüyor;
Elimiz ulaşmaz, kuvvet yetmiyor;
Vay ki harab oldu güzel Ahıska,
Bozuldu, bağları, kazel Ahıska,
Özüne çâre bul, düzel Ahıska..