Kanla dolu gecelerin, yükselirken feryâdı,
Bitmiyordu, günah dolu arzu, hicranlı heves,
Loş köşelerinde ağlarken, Türk’ün yetim evlâdı,
Kesilirdi üstelik Hak diyen binlerce ses…

Parçalanan âsümana, yıkılan cihana bak!
Dökülen yıldızlardan sor istersen, o mahşeri;
Birde çiğnenen hilale, yırtılan sancağa bak!
Gör neymiş yirminci asrın, batının alçak rengini…

Sembolleşen çıplaklık başını döndürmekte,
Öksüz kalan masum yurdun, Fatihlerin neslini,
Âfâkı boğan bulutlar yığılmış, perde perde
Lâkin, sefahatin cüzzamı sarmış, Türk’ün sesini…

Ne izzetini yitirmiş zavallı sinsi mahlûk,
Ayıramaz beni senden, ne makam, ne de şöhret!
Ne zulmete yolcu beşer; ne sessiz çoğunluk,
Fakat ağlatır beni, bu masum, biçare millet…